در بزم شاهانه ما را راهی نیست در خم میخانه دگر شرابی نیست
عزم آتش کس نگوید که نارواست کین چنین خانه دگر سرایی نیست
شد زمان عاشقی چو تیر از کمان شرم کین تیر را دگر نشانی نیست
شوق پرواز کنج قفس فرو ریخت ز غم زمانه دگر پر و بالی نیست
صد افسوس زین گرانی بازار که گرانمایه را دگر بهایی نیست
چه سنگین باشد این جزا پرداختن بر در گلخانه دگر باغبانی نیست
گمان بردم که نکند در خوابم نگو فسانه که دیگر بیداری نیست
سلام بر استاد بزرگ
استاد کجایی نیستی
چه شعر جالبی بود
استاد وبلاگمو عوضش کردم
یه سر بزن
منتظرم
تا بعد
سلام .. شعر قشنگی نوشتی . احساساستت چه زیباست ...
در پناه حق
استاد .عالی بود عالی...
شعر زیبایی بود
موفق و شاد باشی
اومدم
تو خود شاهی.خود ماهی.خود بیداری هستی.خود خوابی.