پرنده کشیدم پر نکشید دونده هم به اخر نرسید
ای وای از زخم زبان خزنده کشیدم کس نگزید
چقدر دیر نوبت رسید جوانیها به پیری نگروید
رونده شدم در ساقه گیاه ابها شما هم هرگز نخشکید
بیایید که یادمان باشد بیهوده پی هیچ نگردید
فکر میکنید که بیدید در برابر سرما نا یستید
یا شما که جنس پولادید از لهیب کوره نترسید
خاموشی را فراموش میکنم وجود را تاریکتر نکنید
با یاد گذشته سلام اینده به خود بدرود نگویید
تا پیدا شدید شیدا شدیم حذر کنید عاشق نشوید
کامنتای یواشکی از دوستای راست راستکی
سلام دوست عزیز . آقا به خدا ما تقصیر نداریم . عکسهارو که آپلود می کنیم و می ذاریم بعد امتحانش می کنیم و همه باز میشن اما ۲۴ ساعت که می گذره هیچکدوم باز نمیشن . نمیدونیم مشکل چیه شاید از سایتی که عکسها رو از طریق اون آپلود می کنیم . ما کسی رو سر کار نمذاریم دوست من . اون روزهای اول که این وبلاگ رو باز کردیم تمام عکسها نشون داده می شدند . ولی الان نه . انشا الله این مشکل رو حل می کنیم . شرمنده.
صدا کن مرا.
صدای تو خوب است.
صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است
که در انتهای صمیمیت حزن می‌روید.
در ابعاد این عصر خاموش
من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم.
بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است.
و تنهایی من شبیخون حجم تو را پیش‌بینی نمی‌کرد.
و خاصیت عشق این است.
به نام خدا
سلام
ممنونم از نظرات حضرتعالی.
سلاممممممممم
به به چه شعر جالبی
خیلی زیبا بود
موفق باشی استاد بزرگگگگگگگگگگگگگگگگگ
آقا مهدی به InBox ایمیل خودت سر بزن