کاش نبسته بودم دل به چشمات
کاش نشنیده بودم هرگز صدات

اگر در راه ماندم یا از نفس افتادم
در بدر شدم یا تو قفس افتادم
سر به سرم نذار که خیلی خستم
نبودی یارو همراهم که بی کس افتادم



پرهام و قیچی کردی دلم و شکستی
دیگه چرا تو قفس اسیرم کردی
به اب و دانه ای راضی بودم
چطوری راضی به ازارم شدی

اگر بخانه من آ مدی
برای من ای مهربان چراغ بیاور
و یک دریچه که از آن
به ازدحام کوچه خوشبخت بنگرم

یادش گرامی و روحش شاد
زنده یاد فروغ فرخزاد