کوله باری بر پشت حسرتها بر پشت          ز دست بی وفایی خورده مشت
   
      دل شکسته اواره خیابان و کوچه                 روزگار جوانی ارزو را که کشت
    
    می گردد دیوانه وار می خوا بد کنج دیوار         برگشت زمانه همچو لاک پشت
    
      چهره زرد دل اتش لب خاموش                   با سکوت خیلی حرفها میشه گفت 
 

درد دل

چی بگم که دلم خونه     شاکیم از این زمونه
دل شکن و بی مروت      بلای بی درمون شده


عزیزم من اشک چشات و طاقت ندارم ببینم
ولی حاضرم چشام و با هات عوض کنم

پیشکش به دوست عزیزم

هر روزی که تموم میشه

یا عمری که حروم میشه

هر بهاری که حزین میشه

یا گلی که غمگین میشه

هر کسی که بی کس میشه

یا یاری که بی همنفس میشه

هر دری که بسته میشه

یا دلی که شکسته میشه

هر سخنی که گفته میشه

یا سنگی که زده میشه

یه حالی به من میگه 

پس کی می رسی به نفیسه